Oude gebouwen zijn onvoorspelbaar. Dat maakt ze zo leuk. Er zijn er maar weinig waarvan er twee precies dezelfde van zijn volgens mij. Als ze oorspronkelijk al identiek waren, dan zijn ze door de tand des tijds en de daarbij behorende verbouwingen toch verschillend geworden.
Natuurlijk hebben oude (monumentale) panden veel mooie kamers en ruimtes. Soms groot, soms klein en sommige zitten op onverwachte plaatsen. Zo’n huis heeft plekken die je pas goed leert kennen als je er gaat wonen en waarvan het soms zoeken is wat je er nu mee kan. Het zijn hoekjes die een bezoeker van dat huis zelden ziet.
Als ik als fotograaf van binnen ga fotograferen, mag ik eigenlijk altijd overal kijken. Terwijl ik dan rondloop kom ik vaak leuke verrassingen tegen, zoals gekke hoekjes.
Hoekjes die verstopt zitten achter een verscholen deur. Hoekjes die soms in een kelder zitten, of juist op (een deel van) de zolder. Soms is er ineens een tussenverdieping die je niet verwacht.
Vaak zitten die hoekjes in het donker, waardoor fotograferen een extra uitdaging is. Of is de vloer zo slecht dat het niet verantwoord is om er op te gaan staan, ook een uitdaging dus. Heel soms is het er zo laag dát je er niet eens kan staan, dan moet ik op mijn knieën of mijn buik om toch de foto te kunnen maken.
Soms zijn er plekken waar je wel makkelijk langs loopt of goed zichtbaar zijn. Een raam halverwege de trap, een boot of een winkel in een huis. Niet echt dingen die je elke dag tegen komt. Wel leuk, en ook een beetje gek.
Die onvoorspelbaarheid en het onverwachte, dat is enorm leuk en verrassend. Lang leve dus de gekke hoekjes, laten we ze vooral koesteren.
Leontine van Geffen-Lamers
Laatste berichten van Leontine van Geffen-Lamers (toon alles)
- Door het oog van de Monumentenfotograaf: Paleis Noordeinde - 2 oktober 2019
- Door het oog van de Monumentenfotograaf: Sint Bavo Basiliek - 27 mei 2019
- Door het oog van de Monumentenfotograaf – Elevatorhuis - 23 april 2019