Stel dat de eerste islamitische slagerij van Amsterdam een monumentenstatus krijgt… wat dan?

Boerenkool met halal worst… even voorstellen

De redactie van de Erfgoedstem gaat de komende maanden op onderzoek uit naar culturele diversiteit in de gebouwde erfgoedsector. Aan de hand van brieven nemen reporters Mina en Alma de lezers mee in hun zoektocht.

Alma kennen jullie misschien nog van Op zoek naar Faro. Voor deze oerhollandse vrouw is diversiteit en inclusie een ver-van-haar-bed-show. De woorden ‘diversiteit’ en ‘inclusie’ komt zij in elk beleidstuk tegen, maar wat betekent dat nou eigenlijk? Levert het wat op voor zowel de ‘nieuwe’ als ‘oude’ Nederlander?

Voor Mina, die nieuw is in de erfgoedwereld, staat het onderwerp wat dichterbij. Als ex-vluchteling die in Iran geboren is en Nederland al decennia lang haar thuisland noemt, vraagt zij zich soms af: wat voor plek hebben of krijgen geschiedenissen zoals die van mij binnen ons erfgoed?

 

2 december 2021, Amsterdam

 

Beste Mina,

Stel dat de eerste islamitische slagerij van Amsterdam een monumentenstatus krijgt… wat dan? Zou dat voor ophef zorgen? Maak het wat los? Of zal de gebeurtenis zich stilletjes voltrekken? Zouden de islamitische Nederlandsers trots zijn? Of zal die trots vooral door de ambtenaar gevoeld worden die weer een diversiteitsklusje heeft geklaard? Ik zou het niet weten…

De redactie van de Erfgoedstem staat aan de vooravond van een nieuwe zoektocht: dit keer naar culturele diversiteit*. Een onderwerp dat we niet langer konden negeren, want (dat zal geen grote verassing voor je zijn) ook de erfgoedsector is nogal oud en wit. Ideeën over wat erfgoed is en wat het zou moeten zijn, worden denk ik nog vaak bepaald door een eenzijdige groep. Een groep die niet meer representatief is voor de hele Nederlandse samenleving.

Maar deze zoektocht kunnen wij niet alleen, onze kaaskoppige redactie heeft jou nodig Mina! Jij bent nieuw in de erfgoedwereld en brengt een sprankje diversiteit mee. Graag zou ik willen weten hoe jij tegen de dingen aankijkt. Door mijn achtergrond ben ik op het gebied van diversiteit natuurlijk half blind. En wie weet zal ik jouw blinde vlek doen ophelderen door mijn Hollandse nuchterheid (of koppigheid?). Zo vormen we een goed team. Nu zal ik je eerst introduceren tot het onderwerp.

Culturele diversiteit vinden in de wereld van het gebouwde erfgoed. Dat gaat nog niet zo makkelijk. Nagenoeg alles wat hier ooit gebouwd en ontworpen is, is voor en door tatta’s* gedaan. Oh! Nu komen er toch wat gebouwen bij mij op. De Essalam Moskee in Rotterdam… of wat dacht je van de ‘Bami boot’ (aka Sea Palace) in Amsterdam? Maar of de Chinese Nederlanders het zouden waarderen wanneer wij die boot gaan beschermen met onze erfgoedwetten? Ik moet al een beetje lachen bij de gedachte.

Überhaupt lijkt het idee van de stenen bewaren nogal westers. Zo las ik laatst een interessant artikel van Karim van Knippenberg. Voor zijn onderzoek naar erfgoed en de nieuwe Nederlander is hij in gesprek gegaan met moskeegangers van de Mobarakmoskee in Den Haag. De moskeegangers vertelden hem dat het gebouw vooral belangrijk is omdat het de plek is waar god aanbeden wordt. Als dit niet meer zou gebeuren, dan zou de moskee niks meer dan een hoopje stenen zijn. Echter – en nu komt het leukste – hoopten zij wel dat hun moskee een plekje in Madurodam zou krijgen.

Hoe denk jij hierover Mina? Hebben de stenen een waarde voor jou? En wat ik me ook afvraag: voel jij je als ‘nieuwe’ Nederlander eigenlijk wel verbonden met het Nederlandse erfgoed? Zou je het waarderen als er iets wordt aangewezen wat dichter bij jou staat?

Ik hoop gauw van je terug te horen!

Alma

 

*Om verwarring te voorkomen: culturele diversiteit kun je zo breed trekken als je wil, maar in deze zoektocht zullen we ons voornamelijk focussen op de vier grootste niet-westerse migratiegroepen (zij zijn afkomstig uit Turkije, Marokko, Suriname en Indonesië). Dit houdt de zoektocht voor ons overzichtelijk.

‘Tatta’ is straattaal voor witte Nederlander

  1. Beste Alma
    (Niet echt een kaaskoppige naam overigens, had altijd gedacht dat je uit Spanje kwam, maar dat terzijde.)
    Als we nu eens het hoofddoekje monumentenstatus geven. Dat werd vroeger door huisvrouwen gebruikt tijdens het schoonmaken of andere werkzaamheden waarvan het haar vies kon worden. Mijn moeder heb ik er ook wel eens mee gezien (maar die zal uit de tijd van jouw grootmoeder zijn).

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

We hebben zorg genomen om alle rechthebbenden voor hier gereproduceerde foto's te traceren, soms evenwel zonder succes. Iemand die in dit opzicht meent rechten te hebben wordt vriendelijk verzocht om contact op te nemen met de redactie van de Erfgoedstem.