Nostalgie uit een mijnstreek – Leef is mien land – Carboon

Carboon

Wie greun woar dit land vuur de koele hej koame,
wie greun en wie sjoën, mar vergeëte en erm !
Wie zjwat woëd dit land wie de sjteeberge koame,
wie zjwat van d’r zjwaam, van d’r sjtöb en d’r lerm !
Wie riek woëd dit land , wie me löaker ging boare,
en de goodsjtukke d’r oet bloos mit zjwoar dynamiet !
Wie sjeef hong dit land wie de eëd doe ging basjte,
en de hoezer verzakde, wie me huuj zelfs nog ziet !
Refrein:
Mar leef is mie land mich ummer gebliëve,
wie ’t woar, wie ’t is en wie ’t och weëd !
Want good is mie land en zoë zal et blieve :
e sjtuk van mie hart, van mie leëve op eëd !
Wie vol woëd dit land wie al die vreëme hej koame,
en ing botteram vonge deep in de gronk !
Wie gruuëtsj woar dit land op de krach van d’r koelmaan,
deë et land en zien luuj neuje welvaart toen sjonk !
Wie modern woëd et land wie et chemisch gong dinke,
en nylon kos winne oet öal en oet koal !
Wie sjiek woëd dit land wie et Holländsj kos sjpreëke,
en dörpkes ging bouwe oet plastic en sjtoal !
Wie sjraal woëd mie land wie de koele verdwene,
mit wekplaatsje, keultoeres, piepe en aal !
Wie vlak woëd et land oane sjteeberg en sjachte,
doa likt noe mie land, kiek, wie naksj en wie kaal !
Wie kòd is mie land en wie kòd is et leëve,
van koelluuj mit sjtöb en e krankepensioën !
Wie sjtil is dit land vuur al die wirkloze,
die hèl hont gewirks, is dat noe hun loën ?