“Mooie huizen zijn altijd een soort heimelijk genoegen voor mij geweest. Het is natuurlijk niet een serieus architectuurhistorisch onderwerp. Stedenbouw en volkswoningbouw zijn van wezenlijk belang voor het maatschappelijk leven, maar de grote en dure huizen van rijke mensen hebben niet veel nut. Het zijn kunstwerken, net als mooie schilderijen. Niet altijd overigens, want veel grote en dure huizen vertegenwoordigen geen enkele kunstwaarde. Tussen 1850 en 1940 hebben de beste architecten van de wereld een groot deel van hun tijd besteed aan het ontwerpen van huizen. Het was vaak de belangrijkste bron van inkomsten voor een bureau. Tegenwoordig, zo heeft een bevriende architect mij verteld, is het een tijdrovende en dus verliesgevende opdracht.”