Nieuws en actualiteit over erfgoed en archeologie
Vandaag is de eerste NCE Meester-Gezelprijs uitgereikt aan restauratietimmerlieden Gerard Kleijn en Thomas van Harten, beiden werkzaam bij Bouw- & Molenmakersbedrijf Verbij uit Hoogmade. Zij kregen de prijs voor de excellente manier waarop de kennis over het restauratievakmanschap van leermeester op leerling wordt overgebracht. De prijs werd persoonlijk uitgereikt door jurylid Wim van der Maas, die vanwege de coronamaatregelen speciaal met de prijs naar Hoogmade afreisde.
Al tientallen jaren herbergt het depot van Stedelijk Museum Alkmaar een bijzondere schat: een ensemble behangselstukken. Deze wandvullende schilderijen uit 1791 sierden jarenlang de eerste verdieping van een pand aan Langestraat 43 in Alkmaar. Sinds 1951 liggen de flink beschadigde behangselstukken in het depot. Gelukkig is daar nu verandering in gekomen. De set schilderingen gaat namelijk fungeren als ‘leerobject’ voor de studenten van de restauratorenopleiding van de Universiteit van Amsterdam binnen de specialisatie ‘historische binnenruimten’.
Ambtenaren zijn tot nu toe vierduizend uren bezig geweest met de al acht jaar durende voorbereiding van de restauratie van het stadhuis in Wijk bij Duurstede. Drie raadsleden van het CDA, Duurzaam Wijk en SP becijferen dat de kosten van de ambtenaren uitkomen op 4 ton. Zij willen weten of dit bedrag onderdeel uitmaakt van het budget dat de gemeenteraad voor dit project heeft uitgetrokken. Het is een van de 34 vragen die de raadsleden op het college afvuren. GroenLinks-wethouder Wil Kosterman wordt er moedeloos van: “Zeker is dat de beantwoording van al die vragen weer ettelijke uren gaat kosten.’’
De deelnemers aan de NCE-opleiding Specialist Restauratie Timmeren/Metselen in Goes zijn bezig met de laatste loodjes. Dat de opleiding in Zeeland gegeven kon worden, is voor een groot deel te danken aan Jan van de Voorde, oud plv. directeur van de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed en sinds enkele jaren als zelfstandige actief in het erfgoedveld. We vroegen Jan naar zijn aanbevelingen voor het behoud van vakmanschap.
In 2005 is in de Portugese stad Faro een Europees verdrag opgesteld. Dit ‘Verdrag van Faro’ benadrukt de maatschappelijke en verbindende waarde van erfgoed en het belang van participatie. Faro is al door heel wat landen uit Europa ondertekend. Ook Nederland heeft voornemens om het verdrag te ondertekenen. Op verzoek van minister Van Engelshoven (OCW) wordt nu onderzocht wat Faro voor ons land kan betekenen. Ook De Erfgoedstem doet mee aan dit onderzoek. Kent u een erfgoedproject waarbij participatie en/of burgerinitiatief een grote rol spelen? Laat het ons weten!
De afgelopen tijd heb ik mezelf verdiept in de archeologie. Tijdens mijn zoektocht stuitte ik op een ware sensatie: de gemeenschapsarcheologie. Door bewoners te laten meehelpen bij lokale opgravingen, zou de sociale cohesie versterkt worden. Er wordt zelfs gezegd dat het maatschappelijke problemen kan oplossen… hier wilde ik meer over weten! Ik beland op het slachtveld van Waterloo, praat met archeologen en een psycholoog en ga uiteindelijk zelf maar een gat graven in mijn achtertuin.
Dat archeologie ook over mensen gaat, wordt me maar al te duidelijk in Het Groene Woud in Brabant. In dit gebied heeft zich in de zomer van 2019 het CARE-project afgespeeld. CARE, wat staat voor Community Archeology in Rural Environments, is een onderzoeksproject van vier universiteiten uit Engeland, Polen, Tsjechië en de Universiteit van Amsterdam. Het doel is om samen met bewoners onderzoek te doen naar de ontwikkeling van historische dorpen. En dit blijkt zowel waardevol te zijn voor de inwoners als de archeologen zelf.
Bij de feestelijke uitreiking van de Architectenweb Awards 2020 is het Trippenhuiscomplex in Amsterdam bekroond als Interieur van het Jaar. De jury heeft op woensdag 28 oktober het project van office winhov als winnaar bekend gemaakt tijdens een online evenement.
De deelnemers aan de NCE-opleiding Specialist Restauratie Timmeren/Metselen in Goes zijn bezig met de laatste loodjes. Dat de opleiding in Zeeland gegeven kon worden, is voor een groot deel te danken aan Jan van de Voorde, oud plv. directeur van de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed en sinds enkele jaren als zelfstandige actief in het erfgoedveld. We vroegen Jan naar zijn aanbevelingen voor het behoud van vakmanschap.
?In het Filmhuis in Den Haag is op dinsdag 27 oktober de Digitale Scheurkalender Burgerschap gelanceerd door Erfgoedhuis Zuid-Holland en Kunstgebouw. Deze onderwijstool voor het digibord is bedoeld om jongeren vertrouwd te maken met het thema burgerschap. Tijdens een corona-proof bijeenkomst benadrukte docent Sarina Hoogendam de urgentie van dit initiatief: “Het raakt, het doet iets, het zet leerlingen in beweging, alles mag er zijn en daarom is het zo’n goed project.”
Sinds 2017 staat het ambacht van molenaar ingeschreven op de Representatieve lijst van het UNESCO-verdrag ter bescherming van het immaterieel cultureel erfgoed. “ ‘Plaatsing op de Representatieve lijst betekent belangrijke internationale erkenning van de maatschappelijke, culturele en economische waarde van het molenaarschap’, zei minister Van Engelshoven destijds. En vooral dat internationale belang willen we met dit congres vormgeven”, zegt Nicole Bakker, directeur van De Hollandsche Molen, mede-organisator van het congres. “Uitwisseling van kennis staat hierbij centraal.” De online-bijeenkomst vindt plaats op donderdag 5 november van 16.00-17.30 uur.
Deze week gaat onder leiding van eigenaar Monumentenbezit de restauratie van de buitenplaats Trompenburgh in ‘s-Graveland van start. Het omvangrijke project, dat zo’n drie jaar zal gaan duren, heeft als doel om het interieur van de unieke zeventiende-eeuwse buitenplaats te herstellen, het monument te verduurzamen en open te stellen voor publiek.
Ooit werd in het ‘dolle land’ van Weerslo een kerkhof gemaakt voor landlopers die niet in de gewijde aarde van het katholieke kerkhof begraven mochten worden. Lange tijd was er weinig van te zien, maar sinds kort is de dodenakker weer zichtbaar gemaakt door het Landschap Overijssel. Grafstenen zijn er niet meer, maar hun lichamen liggen er nog steeds. “Als je dat niet zichtbaar maakt, zijn ze voorgoed verdwenen in de tijd,” zegt Martin Degen, adviseur van natuur- en landschapsbeheer van het Overijssels Landschap. Vier nieuw gemetselde muurtjes markeren de plek waar het voormalige dodenhuisje van de begraafplaats stond.
