Het Bossche brugwachtershuisje dat tijdelijk is herbestemd tot koffietentje bevindt zich “in de tussentijd”, schrijft antropoloog Suzanne van Hees. Het mooie van de tussentijd is dat het een tijd is van bezinning. Van terugkijken op wat geweest is en kijken naar wat komen gaat.
“Nu snap je misschien ook waarom dat brugwachtershuisje zo’n fijne plek is. Want je hoeft er even niks, je mag je oude zelf even loslaten en mijmeren over wat komen gaat. De rust – en vooral de geoorloofde rust – is zo welkom in deze samenleving.”