Kinderdijk-Elshout, in de Alblasserwaard, kan met recht een molenwereld genoemd worden. Nergens op de wereld staan zoveel molens op een kleine ruimte bij elkaar als in Kinderdijk. In het omliggende landschap staan 19 molens, die in 1997 aangemerkt werden als UNESCO werelderfgoed. Het molencomplex heeft dan ook een rijke historie, waarin zich waterschappen, molens en gemalen ontwikkelden maar ook een waardevol natuurgebied ontstond.
In het mooi vormgegeven boek Werelderfgoed Kinderdijk. Molens, water en gemalen (Uitgeverij Matrijs, 2016) komt de geschiedenis aan bod van de Kinderdijkse molens en het natuurlandschap, maar ook de toekomst van het gebied. Het boek, geschreven door drie historici en een archeoloog, is het zevende deel in de Cultuurhistorische Reeks Werelderfgoed Nederland.
Opbouw boek
Het boek bestaat uit vijf hoofdstukken. In hoofdstuk 1 biedt kunsthistoricus Jan Vredenburg (historische) achtergrondinformatie over de UNESCO en het molencomplex Kinderdijk-Elshout. Daarna gaat archeologe Izabella Paz Soldan in op het landschap en waterbeheer in het gebied. Aan bod komen het ontstaan van het landschap, de middeleeuwse ontginningen, de aanleg van polders en dijken en de geschiedenis van waterschappen en hoogheemraadschappen.
Het derde hoofdstuk zoomt in op het bemalen met molens. Aan de hand van prachtige dwarsdoorsneden en afbeeldingen, en uitleggende tekst natuurlijk, maakt Saskia Groeneboer duidelijk hoe het bemalen precies in zijn werk ging. Daarna volgt nog een hoofdstuk van Vredenburg over ‘Gemalen en waterbeheer’. Het boek sluit af met een beschouwende bijdrage van Iris van Meer over de toekomst van de molens en het landschap van Kinderdijk.
Fijn is dat het boek goed toegankelijk is: achterin zijn een literatuurlijst, maar ook diverse registers opgenomen. Met name de verklarende woordenlijst is nuttig, want niet iedereen wet wat cope-ontginningen, grienden, neutenkruiwerk, peilmolens, tjaskers of wildernisregalen zijn.
Kijk voor meer informatie op: historiek.net
Geef een reactie