Van de hele indrukwekkende industriële geschiedenis staat in Oss nagenoeg niets meer overeind en ook alle andere gebouwen die de ‘Bende van Oss’ in z’n context van bittere armoede en uitbuiting kunnen zetten zijn stelselmatig gesloopt. Hoe kan het dat het steeds mis gaat? Dat vraag ik me als geboren en getogen Ossenaar al jaren af. De sloop van het Hotel Luijk maakt de vraag weer actueel: De bestuurders in Oss wíllen misschien wel maar ze zien het gewoon niet. Het denken lijkt gestopt te zijn bij het oordeel van de Monumentenkamer dat een gebouw geen monument is.