De gemeente Groningen staat op het punt een aantal monumentale bomen bij de Der Aa-kerk te kappen. Onbegrijpelijk dat massaal verzet uitblijft, schrijft Liesbeth Völkel in een opinieartikel. “Eigenlijk zijn bomen een soort levende wezens, zij het dat zij door wortels aan een plaats gebonden zijn. Je hoeft geen esoterica of bomenridder te zijn om dat zo te voelen. Eeuwenoude bomen dwingen nog altijd ons respect af. Ze zijn stille, niet maakbare getuigen van de geschiedenis.” (…) “Wat bezielt ons Groningers om zes kerngezonde bomen die een rijksmonument omringen te kappen, met het argument dat er dan meer ruimte voor daglicht zou ontstaan, en voor tafeltjes, stoelen en parasols?”