“Ruimte heb je nooit te veel”, deze uitspraak deed de zoon van een oude dame ooit die ik interviewde in het kader van een boek dat ik aan het maken was. Hoewel ik veel mensen ken die juist kleiner willen gaan wonen, moet ik beamen dat wat mij betreft hij gelijk heeft. Voor mij is een pand nooit te groot. Je zou kunnen zeggen, het kan mij niet groot genoeg.
Zelf woon ik uit o.a. praktische reden in niet zo’n heel groot huis (wel redelijk oud, 1920). Naast dat ik een man heb die niet zo heel groot wilde, was een groot huis financieel niet haalbaar toen we op zoek waren naar een ander huis. Ergens moet je concessies doen, niet waar?
Daarom vind ik het deste fijner om te mogen fotograferen in grote huizen. Ik geniet van de grote kamers, gangen, hoge plafonds en de details. Van het letterlijk kunnen dwalen in een pand. Weg te dromen naar hoe de eerste bewoners er geleefd zouden kunnen hebben.
Het mooie van een groot pand is dat je vaak doorkijkjes hebt. Hoewel de gekke hoekjes (zie vorige maand) het pand asymmetrisch maken, geven de doorkijkjes het pand dan weer een soort van symmetrie. Ik zie ze regelmatig en fotografeer ze dan ook.
Volgens een kennis die mijn werk goed kent, is het één van mijn ‘handelsmerken’. Beslissen jullie maar…
Léontine van Geffen-Lamers
Laatste berichten van Léontine van Geffen-Lamers (toon alles)
- Door het oog van de Monumentenfotograaf: Paleis Noordeinde - 2 oktober 2019
- Door het oog van de Monumentenfotograaf: Sint Bavo Basiliek - 27 mei 2019
- Door het oog van de Monumentenfotograaf – Elevatorhuis - 23 april 2019
Geef een reactie