Als Monumentenfotograaf is het handig om niet al te bang te zijn. Hoewel mijn werk zich voor een groot deel op de grond of op een verdieping in een pand afspeelt moet ik ook met enige regelmaat de lucht in, soms wel heel hoog!
In opdracht van Archivolt Architecten en Schakel & Schrale volg ik de restauratie van de Zuiderkerktoren in Amsterdam. Ik was daar voor het eerst afgelopen voorjaar toen deze nog vol in de steigers stond. Dat betekende, ook naar het topje van de toren. Welke verdieping dat was, dat weet ik niet meer. Wel dat het 72 meter hoog was, en dat is best hoog. Ik voelde bovenin de steiger een beetje bewegen door de wind. Ik weet dat het zo hoort, maar toch, alle zintuigen staan dan op scherp!
Ik had al eerder ontdekt dat klimmen langs een toren, zolang er een steiger staat, ik dat op mijn gemakje doe. De steigerpijpen en zeker als er een doek om heen zit, geeft mij een veilig gevoel en klim ik rustig een verdieping hoger als dat noodzakelijk is. Omdat deze toren wel heel hoog is, is er ook een bouwlift geplaatst. Dat scheelt lopen.
Gelukkig leerde ik al eerder dat als je langs een pand omhoog moet zonder steiger het gevoelsmatig prettiger is om naar het pand toe te kijken, in plaats van het pand af. En dat klopt. De verdiepingen langs mij zien schieten is inderdaad niet eng. Maar een keer de andere kant op kijken. Dat deed ik één keer en kreeg gelijk een gevoel van angst dat ik zou vallen. Even geduld dus, van het uitzicht genieten is makkelijker vanaf de steiger.
Heerlijk vind ik het om aan het werk te zijn op grote hoogte. Het geeft mijn werk, letterlijk, extra dimensie. Het is al leuk om vakmanschap aan het werk te zien of het resultaat, nog leuker is als je tussendoor even van de omgeving kunt genieten. Zo vaak zie ik Amsterdam niet vanaf boven en zeker niet zo hoog! Ik kon vanaf de toren óp de daken kijken.
Archivolt Architecten wilden graag een aantal andere kerktorens op de foto. Leuk! Kon ik ze eindelijk eens op een soort van ‘ooghoogte’ fotograferen. Gelukkig heb ik een telelens voor dit soort gevallen bij mij, zodat ik de toren ook enigszins in close up kon fotograferen.
Opvallend qua werken op de Zuiderkertoren vond ik de hoeveelheid lood dat er gebruikt werd.. Tjee, heel wat pilaren, dakjes, zijkanten, allemaal bekleed met lood. Erg mooi om te zien, maar wat een werk! Ik heb op dit soort momenten altijd grote bewondering voor het geduld van deze vakmensen. Zoveel geduld heb ik niet. Dat is ook één van de redenen waarom ik niet geschikt ben voor natuurfotgrafie. Uren zitten wachten tot die ene vogel komt… áls ie al komt.. Geef mij maar oude stenen, die staan er al en blijven nog wel even staan. Lekker praktisch..
Wat ook een hele klus was, zeker ook als het om engelengeduld gaat, om de wijzerplaat van de klok weer van bladgoud te voorzien. Velletje voor velletje, die ook nog eens heel klein zijn, een extra uitdaging als het een beetje waait..
Maar goed, het resultaat mag er zijn. De toren is nog niet helemaal klaar volgens mij, maar ik kijk er naar uit om het eindresultaat te fotograferen. Dat wordt dan wel weer vanaf de grond.. Dat is dan wel een beetje jammer.
Léontine van Geffen-Lamers
Laatste berichten van Léontine van Geffen-Lamers (toon alles)
- Door het oog van de Monumentenfotograaf: Paleis Noordeinde - 2 oktober 2019
- Door het oog van de Monumentenfotograaf: Sint Bavo Basiliek - 27 mei 2019
- Door het oog van de Monumentenfotograaf – Elevatorhuis - 23 april 2019
Geef een reactie