‘Drachtster Vaart’ keert terug

Door Gertjan de Boer – Gaandeweg de jaren zestig veroverden auto’s het straatbeeld. Voor deze auto’s waren natuurlijk wegen nodig. De aanleg hiervan ging helaas hand-in-hand met een weergaloze vernietiging van erfgoed dat – vaak letterlijk – in de weg stond. Zo ook in Drachten (Friesland). De ‘Drachtster vaart’ werd na 300 jaar dienst overbodig. In 1966 werd het laatste stukje gedempt. Maar met de laatste schep begon de discussie: hebben we de identiteit van Drachten niet begraven?

De vaart werd begin 17e eeuw aangelegd om Friese turf naar Holland te vervoeren. Het werd tussen twee dorpen ingelegd. Deze vergroeiden al snel met elkaar en zie daar, de geboorte van Drachten. Met de gracht kwam nieuwe bedrijvigheid. Zo werd het de levensader van het dorp. Tegenwoordig zou de vaart waarschijnlijk een beschermde status krijgen. Helaas werd er in de jaren ‘60 nauwelijks aandacht besteed aan de historische waarde van landschappen. Het dempen leek dan ook een logische stap om Drachten verder te laten groeien.

Niet zo logisch bleek toen het Friese (water)toerisme opkwam. Waar de meeste Friese steden charmant werden gevonden, werd Drachten ‘het lelijke eendje van Friesland’. Het slechte imago blijkt uit deze omschrijving uit de Leeuwarder Courant: ‘Een mens hoeft niet eens depressief te zijn om in Drachten op uiterst sombere gedachten te komen. De plaats heeft wat van een patiënt in de terminale fase. De overmaat aan fantasieloze hoogbouw, winderige pleinen, asfaltwegen, parkeerhavens en trieste woonwijken biedt weinig kans op genezing.’

Nu, 50 jaar later, wil Drachten van dit imago af. Er wordt veel gebouwd om het centrum aantrekkelijker te maken. Hoogtepunt is de heropening van de vaart in 2016. Kostenplaatje: 17,5 miljoen euro. Maar, zo zegt de gemeente, het toerisme moet deze kosten uiteindelijk terugverdienen.

Dit artikel is geschreven door een van onze correspondenten. Ook correspondent worden? Meld je aan: redactie@erfgoedstem.nl

Biografie
Laatste Berichten

Gertjan de Boer

Gertjan de Boer (1989) werkt bij de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed. Als correspondent schrijft hij op persoonlijke titel. Hij studeerde Monumenten- en Landschapszorg in Antwerpen en werkte eerder bij Erfgoed Leiden, gemeente Groningen, gemeente De Ronde Venen en Natuurmonumenten.