Nieuws en actualiteit over erfgoed en archeologie
Op zoek naar Faro wordt geschreven door Alma Hoekstra. Alma is een 23-jarige liefhebster van alles wat oud is. Na een jarenlange zoektocht, van balletdanseres naar kinderboekenschrijfster naar stadsplanner, heeft zij haar plekje gevonden in de erfgoedwereld. Momenteel werkt zij als hoofdredacteur bij de Erfgoedstem en studeert zij Architectuurgeschiedenis aan de VU.
Over dit blog
Vaak vraagt zij zich af of vroeger inderdaad alles beter was, op het gebied van kunst dan. Oude muziek, oude architectuur en oude beeldende kunst behoren allemaal tot haar passies. Haar nostalgische ziel wordt uitgedaagd in de erfgoedwereld. Want niets is voor altijd, zelfs erfgoed gaat met de tijd mee.
Ik zal dit nieuwe jaar beginnen met een bekentenis: ik en ‘participatie’ hebben een moeilijke geschiedenis. Dat komt voornamelijk door mijn bachelor Planologie. Maar wat kan de erfgoedsector eigenlijk leren van die planologen?
Zes interviews achter de rug en vijf gepubliceerd… het is tijd voor een tussenstand. Na veertien telefoongesprekken ben ik een stuk wijzer geworden en is een zeer prangende vraag van mij beantwoord. Versterkt erfgoed de sociale cohesie?
Door corona voelen steeds meer mensen zich aangetrokken tot het platteland. En nu we weer in een halve lockdown zitten, kreeg ik hetzelfde gevoel. Deze week heb ik me daarom verdiept in erfgoed op het platteland. Welke invloed heeft erfgoed op de leefbaarheid?
De afgelopen tijd heb ik mezelf verdiept in de archeologie. Tijdens mijn zoektocht stuitte ik op een ware sensatie: de gemeenschapsarcheologie. Door bewoners te laten meehelpen bij lokale opgravingen, zou de sociale cohesie versterkt worden. Er wordt zelfs gezegd dat het maatschappelijke problemen kan oplossen… hier wilde ik meer over weten! Ik beland op het slachtveld van Waterloo, praat met archeologen en een psycholoog en ga uiteindelijk zelf maar een gat graven in mijn achtertuin.
Onderzoek doen naar het Verdrag van Faro betekent veel belletjes, overleggen en vergaderingen. Tijdens één van deze vergaderingen gingen we in op de vraag wat erfgoed eigenlijk is, of wat het kán zijn. Het gesprek sprong van beleidsmatige en conceptuele ideeën naar het rollen van een joint, Kamasutra-standjes en een camping waar al 77 gezinnen sinds 1947 kamperen. Dat is inderdaad een hele prestatie, maar is het ook erfgoed?
Het idee van het Verdrag van Faro is om erfgoed terug te geven aan de burger. Nou kom maar op met Paleis het Loo, ik kies alvast mijn slaapkamer uit. Maar zo wordt het vast niet bedoeld. Paleis het Loo heeft waarschijnlijk geen 17 miljoen slaapkamers en ik wil mijn hemelbed echt niet gaan delen met nog honderden andere ‘burgers’. Maar hoe wordt het dan wel bedoeld?…
Het is week 2 en ik ben op mijn laptopje op zoek naar informatie over het Verdrag van Faro. Op YouTube kom ik een aardig filmpje tegen van de RCE waarin Michaëla Hanssen het verdrag aan ‘de leek’ uitlegt. Volgens Michaëla gaat Faro (onder andere) over de vraag: Waarom moeten we cultureel erfgoed bewaren?
Misschien hadden jullie het niet verwacht, maar zelfs erfgoed gaat met zijn tijd mee. De erfgoedwereld is namelijk al een tijdje terug begonnen aan de afdaling uit de ivoren toren. Nederlandse erfgoedorganisaties proberen hun blik te verruimen doormiddel van participatie en discussie. Zo moeten verschillende ideeën over erfgoed worden meegenomen in beslissingen. Niet alleen de mening van de professional telt, maar nu ook die van de buurtbewoner.
